kerstkaart

Vorig jaar maakte ik de kerstkaart voor het bestuur van de Plattelandsjongeren.  Opfrisser: KLIK

Ik was gevraagd voor kerst 2011 net zoiets te maken.  Ik bedacht iets van een boerenkerstfeest.........op een boerderij met koeien.  Met een auto vol kerstversiersels, kerstcadeautjes en kerstboom reed ik richting Heinenoord.

Daar stonden we dan.....midden in de stal.  Kerstkransje bij Ria 236, sterretje bij Ria 235,  bij Ria 234 wat lampjes...........Ze keken er niet van op, al hadden ze geen zin in hoofddeksels of strikjes en konden ze erg moeilijk van ons stro-decor afblijven.

portretfotografie | Dordrecht

Mijn portfolio staat niet vol met mannen. Waarom weet ik eigenlijk ook niet.  In mijn begintijd hebben  heel wat mannen "model" gestaan, maar dat is zo lang geleden dat die niet meer in mijn portfolio thuis horen.

Regelmatig fotografeer ik mannen natuurlijk in gezinsverband, maar dan in combinatie met partner & kinderen.

Maar hier dan 2 voorbeelden van laatst, portretfoto's  voor een brochure.

Wat zijn mannen toch makkelijke modellen. Geen spoortje onzekerheid, angst of ijdelheid te ontdekken. Ze gaan gewoon staan en zetten hun meest natuurlijke gezicht op.

bokeh

Op uitnodiging van Annika van Photograffity ben ik lid geworden van een Fotoclubje op internet. Iedere zondag wordt er een thema geplaatst, waarna je een week hebt om de foto te maken.  Deze zondag moest ik mijn tweede inzending doen.  Het thema was "bokeh".  Voor outsiders, dit is een mooie benaming voor de bewuste onscherpte op de voor- en/of achtergrond van de foto.  Ik zeg nadrukkelijk bewust want het heeft niets te maken met onscherpte veroorzaakt door trilling/beweging.

En bokeh kan er heel verschillend uitzien, een en ander is afhankelijk van je instelling, van je lens, het licht etc.  In sommige afbeelding zie je wel eens allemaal rondjes of achthoekjes. Ik hou er wel van, geeft het wel iets levendigs.  Ben alleen nog niet bij machte om het precies te sturen.

Vanmorgen liep ik een beetje rond langs De Kil, op zoek naar een onderwerp. Wilde geen gewone foto van een mooi onderwerp, maar een mooie foto van een gewoon onderwerp.  Uiteindelijk heb ik een selectie gemaakt uit 3 om in te zenden.  De onderste is het geworden, die er niet uitsprong vanwege het bokeh, maar vanwege de mooie herfstkleuren. Precies zoals het was......herfstig met een heerlijk zonnetje. Om blij van te worden.

Voor de geinteresseerden, de eerste is gemaakt met mijn 150 mm. macrolens of F2,8,  de andere 2 met mijn Canon 50 mm. lens op F1.4.

Pien ǀ kinderfotografie Strijen

"Als je ergens bent in de stad en je ziet een paar rode laarzen staan moet je me echt bellen hoor!"  Iedereen werd er gek van, ik moest en zou ze vinden. Ik ben niet zo van het winkelen en zo'n zoekopdracht in je omgeving scheelt een hoop tijd ;-)

Het is eerlijk gezegd wat op de achtergrond geschoven, na 3 maanden is de nood is inmiddels wat minder hoog en vertrouw ik erop dat ik ze deze winter nog eens tegen het lijf loop.

Maar vandaag zag ik ze.......rode laarsjes met eigenaresse Pien.

stap 2

Tijd voor een vrolijk feestje.....


6 jaar terug kocht ik mijn eerste DSLR camera.  Ik volgde cursussen, workshops, kocht fotografieboeken en -tijdschriften.  Deed er alles aan om hem onder de knie te krijgen en nadat techniek geen issue meer was richtte ik me op compositie, kleuren ed.  Ik kocht nieuwe objectieven, deed oude lenzen weer van de hand.  Afgelopen 6 jaar heb ik minstens 25.000 foto's gemaakt. Sommigen gingen meteen in de digitale vuilnisbak, anderen werden voldoende bevonden of naderhand nog eens onderhanden genomen. Ik snuffelde aan alle soorten en vormen van fotografie, waarna ik tot de ontdekking kwam dat studio- en landschapsfotografie niet mijn ding waren en besloot me te focussen op waar ik wel plezier in had.


Ik had een bepaald resultaat voor ogen, waar ik steeds dichterbij kwam maar nooit helemaal, tenzij met allemaal ingewikkelde bewerkingen maar dat druiste weer tegen al m'n principes in. Ik zocht naar de fout, de ontbrekende schakel, het trucje maar vond het niet, tot grote ergernis van J. die het ook wel tijd vond dat ik ook eens op de bank kwam zitten.


Maar nu kan ik zeggen, ik heb hem.  Het was zo simpel, dat ik daar nooit aan gedacht heb.


En nu is het tijd voor stap 2. Ik ga me verdiepen in iets nieuws..............wat dat is volgt nog.  En ik ben lid geworden van een fotoclubje op Facebook waarbij je iedere week uitgedaagd wordt een foto met een bepaald thema op te leveren. Over de eerste opdracht breek ik al vanaf maandag m'n hoofd omdat ik niet helemaal kan vinden wat ik zoek.


Dus verder zoeken, want opgeven is geen optie..............toch?

strand

Vorige week bezochten we Ouddorp, gisteren Hoek van Holland.  Vorige week was het best lekker eigenlijk. Gisteren was het koud en winderig.

Ilse & Thijs vinden het er heerlijk en kunnen zich uren vermaken met alleen een schepje en wat zand.

Ik ben nog niet overtuigd strandmens, maar de kleuren zijn fijntjes en het licht is er prachtig.  En zo kon mams zich ook uren vermaken ;-)

12.09.2008

vandaag precies 3 jaar geleden:

Foto: Lillymay de Rave

harig

Dusty ǀ dierenfotografie

Best jammer dat er geen plaatsje is op mijn website voor wat iets wat ik heel graag doe, namelijk het fotograferen van dieren.  Ik weet het, als je echt wil kan alles, maar vorig jaar besloot ik dat honden niet tot m'n voornaamste doelgroep behoren.

In de loop der tijd heb ik genoeg honden voor mijn lens gehad, kom ze regelmatig nog tegen en ga dan ook niet weg zonder ze te begroeten.

Dit is Dusty, van mijn zwager. Hij lijkt op een Golden Retriever, maar het is een Hovawart. Voor de kenners een groot verschil, ook in karakter.

En Dusty is geweldig. Groot, sterk, geeft kusjes (de rest van de familie kijkt er vol afschuw naar, maar ik vind het heerlijk zo'n natte neus tegen je gezicht geplakt, wat nou vies ?) en is ook nog eens fotogeniek.

Anyway....... ook al staat het niet op mijn website.....ik kijk graag uit naar de ontmoeting met misschien wel jouw hond.

creatief vermaak

Inpakken,  ik kan het niet. "Maak dan lijstjes", zegt iedereen tegen me. Nou dat helpt dus niet verder want ik weet precies hoeveel ik van alles nodig heb, maar als ik dan voor de kledingkast sta wil ik alles meenemen. Die schoenen, want die passen zo goed bij dat jurkje. En dat moet ook mee, want stel dat ik het aan wil en ik heb het niet. En daar ben ik aan gehecht, en daaraan ook etc.etc.   Niet allen een scenario voor m'n eigen spullen, maar ook voor die van de kids.  6 uur wikken & wegen later staat alles dan in de gang.  Tot m'n afschuw staat J. z'n gitaarkoffer ook in diezelfde gang. "Shit!" Daar had ik niet op gerekend, toen ik de tassen grenzeloos volstouwde.

En nog niet in de gang, maar meer dan liefde.... :camera en lenzen.  Het duizelde me.  Dat ging echt niet passen.  Even schoot de gedachte door me heen om hem dan maar thuis te laten.  Na 10 jaar op hetzelfde plekje ben je wel een keer klaar. Maar 10 dagen zonder?  Ik halveerde snel de hoeveelheid kleding, handdoeken en ondergoed, dan maar een wasje draaien. Hij ging mee!

Ik maakte plannen,  vroege ochtendwandelingen op de Veluwe, mooie zonsopgangen, een poging wagen tot landschapjes etc. Met bijna alle dagen regen, moest ik uitwijken naar wat wel voor handen was en dat resulteerde in Indianenpoppetjes op perziken, eigenhandig begraven skeltjes, door Thijs samengestelde minibosjes en andere vormen van creatief vermaak.

En na afloop van de vakantie, 2,5 tas ongebruikte spullen plus gitaar, zo weer de kast in. Inpakken is duidelijk niet ons ding.

Florine ǀ babyfotografie op locatie

Vrijdag........puffend, zuchtend en steunend sleepte ik me de dag door.  Het wachten was op het sms-je van Margot & Ingmar.

Afgelopen vrijdag is ze geboren:  Florine.  Ze is het zusje van Isolde, die helaas niet meer in hun midden is.

Florine betekent "bloem" en samen met de vlinders die een grote rol speelden in het korte leventje van Isolde en de afscheidsdienst die in het teken stond van vlinders hebben zij een mooie combinatie van namen gegeven.

Vandaag zag ik haar voor het eerst.  Een prachtig mini-mensje.

Uren later rook ik nog steeds baby,  in m'n auto, in m'n handen en nu ik het opschrijf ruik ik het weer.  Heerlijk!

terug......

......en het was best leuk hoor, daar niet van.

Maar lieve lezertjes, herinneren jullie mij hier volgend jaar even aan:

Dat we de volgende X


Net even beter 


Een reisje


Naar de 


Maladiven 


Kunnen 


Boeken ? 

5 minuutjes...

Gisteren las ik in een tijdschrift over uitstelklussen. Het behoeft weinig toelichting dat dit klussen zijn die je uitstelt;-) Zo lang dat je er op den duur niet eens meer aan durft te beginnen. Omdat ze ingewikkeld zijn, tijdrovend, rotklusjes, enzovoorts.

De 80 afleveringen Emergency Room op onze harddisk zijn J. een doorn in het hoog. "Moet je niet eens wat gaan wissen?", dagelijkse vraag hier. "Neehee, want als ik een been breek ofzo heb ik wat te doen!"
Maar die afleveringen zitten me nog niet eens zo op m'n nek, en m'n overvolle bureau ook niet (ik heb heb niet voor niets een bureau met kastdeuren).

Een echte klus, die wel op m'n nek zit. Die ik al jaren uitstel zijn de familiefoto's, tussen de 17.000 andere op m'n harde schijf. Als ik een foto zoek- binnen 2 minuten heb ik hem hoor- daar niet van, maar echt netjes zijn ze niet gesorteerd.  Leuk klusje, voor in het gips, tijdens een sneeuwstorm of verzin maar.... maar dat kan misschien nog jaren duren. En ondertussen stapelt alles op.

Libelle schreef erover, gewoon beginnen. 5 minuutjes per dag,maximaal. Dan blijft het te behappen en blijft het leuk.

Vandaag begon ik gewoon ... album 2010. Niet voor 5 minuutjes natuurlijk, ben niet meer te houden. Begonnen bij de sneeuw in 2010 en gestopt bij Valentijnsdag 2010 en alles wat daar tussen zit.

2008 en 2009 stel ik nog even uit....tot....je weet maar nooit.

Kinderfotografie | 's-Gravendeel

Wie goed opgelet heeft zou moeten weten dat er bij mijn portretten altijd wel iets ontbreekt. Een stukje hoofd, stukje voet of arm.  En nee, dat is geen foutje maar een bewuste keuze geweest.  Ik vond het gewoon mooier en interessanter iets weg te laten en vooral heel dicht bij m'n onderwerp te blijven, noem het een stijl die je jezelf aanmeet.

En toch knaagde er iets. " Zou het niet leuk zijn om af en toe eens wel een compleet persoon op de foto te hebben", vroeg ik me af.

Met Jannah als mijn geduldige model kon ik vandaag gewoon eens op m'n gemak bekijken of hele mensen bij me passen ....met uitzonderingen van onzichtbare benen dan ;-)

feestje

Strijensas, een piepklein dorpje in de Hoeksewaard. Er langs komen zal je niet snel gebeuren, het is een plek waar je speciaal naartoe moet rijden, rustig gelegen, ver weg van alle hectiek.  Een plek waar 14 juli 1711 Johan Willem Friso verdronk tijdens zijn oversteek naar Moerdijk, en iets recenter.....de plek waar wij vanaf 1998 heel wat weekeinden in onze stamkroeg doorbrachten.

We zien ze nog af en toe. Vrienden van toen, berucht & beroemd om hun feessies in de tuin. We waren er toen ze 40 werden, toen ze 45 werden en nu.....5 jaar later weer eentje. En aan mij de eer om de uitnodigingen te maken.

En bij foto's van dit stel mocht de lichtopstand niet ontbreken. Dus trokken we op een zomeravond in mei richting de vuurtoren van Strijensas. Ik was al bijna boven toen ik gelukkig nog net op tijd het levensgevaarlijke gat in de vloer van de verdieping ontdekte.  Ik moet zeggen...na deze ontdekking & een vorm van hoogtevrees die me plotseling overviel hebben we dat deel van de sessie maar kort gehouden.

Het zou toch zonde zijn als over 300 jaar in de geschiedenisboeken vermeld kan worden dat Beeldvol daar haar laatste foto maakte...

update

Het wordt wel weer eens tijd.  Naar aanleiding van het vorige blogje over m'n nieuwe logo kreeg ik aardig wat mailtjes. Leuk leuk, maar te veel druk. Door de verschillende lettertypen. Ik peinsde en piekerde......zelf vond ik het eigenlijk wel acceptabel.

Maar bij nader inzien hadden jullie gelijk.

Ik heb hem hier en daar nog wat aangepast en zie onderaan het resultaat.  Beter?  De kritieken zijn uiteraard weer heel welkom :-)

Door de regen heb ik helaas wat reportages moeten verzetten.  Dit betekent dan ook dat de maanden augustus, september inmiddels vol zitten.  Wil je een fotoreportage bespreken raad ik je aan dit op tijd te doen.

Voor zondagochtend staat een anti-regendansje op het programma ivm een reportage op het strand.  De dame in kwestie is inmiddels ruim 35 weken zwanger, dus verder uitstel is bijna niet mogelijk. Ik heb er ontzettend veel zin in en zit vol met ideetjes.

Daarnaast ben ik in afwachting van een trouwalbum dat een dezer dagen bezorgd wordt. De verwachtingen zijn hooggespannen.  De drukproef zag er in ieder geval veelbelovend uit.

nieuwe huisstijl

Het is inmiddels alweer een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen.  Ik kwam er niet aan toe. Ieder vrij momentje struinde ik het internet af spullen om op een leuke manier mijn foto's af te gaan leveren. Passend bij de letters van m'n logo. Ik zocht en vond, maar toch ook weer net niet.

Vanavond heb ik zelf een iets uitgebreider logo gemaakt, het is nog niet helemaal af en aangezien ik 8 kleuren visitekaartjes heb, heb ik ook hier nog wat leuke kleuren combinaties te maken.

Hij weet het nog niet, maar ook J. zijn veel te dure vellen doorzichtig tuintekenpapier blijken in mijn printer te passen en kunnen daarna gevouwen worden tot envelopjes, omslagen en zelfs als verpakkingsmateriaal.
En dat alles heb ik nu net nodig;-)

Goed, ik heb jullie vast nieuwsgierig gemaakt.........hier alvast een heel klein voorproefje:

vies

Het laatste blogje is alweer eventjes geleden. Oorzaak: examen. Maar dat was afgelopen vrijdag, dus het was reden te meer om dit weekend eventjes uit te waaien.  We wilden met een fluisterboot de Biesbosch rond, ik riep het echt al heel de week en als ik nu eventjes gereserveerd had.............

De plannen voor het boottochtje vielen dus in het water, alles zat vol, maar dat mocht de pret niet drukken. Een gevulde picnickmand, koffie, schommel en een beetje zon, meer hadden we niet nodig.

"Jullie mogen best vies worden", sprak ik ons kroost toe. Eventjes dachten ze dat ik een zonnesteek had opgelopen, maar al snel gingen alle remmen los. Uren later zaten ze in alleen ondergoed in de auto. De mand met eten leeg en de wasmand gevuld.

supermam

Tweede Pinksterdag was drama in huize Huisman, voor ons allemaal. Ruziemakende kinderen, regen, mopperende schoonmakende moeders.  Het was dan ook heerlijk om eind van de middag even een frisse neus te halen met Maaike & haar gezin voor een fotoshoot.  Thijs ging met me mee. "Heb jij een magmama of een moetmama", vroeg Maaike aan Thijs. "Ehhh....een magmama", zei Thijs lachend.  Normaal wijs ik hem terecht als hij jokkebrokt, maar dit keer liet ik het er maar bij, kinderen spreken altijd de waarheid toch ;-) "Wat was dat een coole mama he", zei Thijs 's avonds, "mag ik echt bij haar wonen?", vroeg hij glunderend.  "Nou eh....Thijs.......Maaike moppert vast ook heel vaak, en ze leest vast niet zulke leuke verhaaltjes voor als ik". 


Maar ergens rommelde het toch. J. zegt het zo vaak, dat ik m'n bezigheden anders moet indelen.  Ik nam me voor om het schoonmaakwerk op woensdagochtend te doen, zodat er 's middags genoeg tijd voor de kinderen overblijft. Computer blijft uit, niet meer rennen & vliegen en alles tegelijk proberen te doen. 


Woensdagochtend was het zover. Bij school nam ik snel afscheid, ik crosste naar huis via de Appie waar ik een berg frisruikende schoonmaakartikelen insloeg. Binnen no time hingen alle dekbedden aan de waslijn, lag de was in de kasten, glom en blonk alles als een spiegel en het rook naar knisperend fris wasgoed & boenwas tot zelfs in het toilet en badkamer.  De tijd, welgeteld 3 uur, vloog voorbij.  


Terwijl buiten alles klaar lag voor de picknick fietste ik naar school om ons kroost in de armen te vliegen. Ik glom van top tot teen, als een supermam die alles voor elkaar heeft. Vol plannen, niet mopperen, alleen maar leuke dingen doen. 


Nazaat nummer 1 werd bij de deur door de juf losgelaten "maaaahaaammm, mag ik bij Yu-en spelen en eten? "Hmmmm...nou vooruit dan. Ilse was inmiddels ook gearriveerd, "mam, ik moet snel eten, vanmiddag gaan we eerst zwemmen voor de gym. 


Kinderloos ben ik, tot 5 uur vanmiddag.  Daar zit je dan in je gepoetste huis en met je goede gedrag. 


" Cooper , thee, koekje d'rbij, zin om te spelen of een wandelingetje?" "Jij mag kiezen, 't is jouw dag vandaag" 

Impossible Project

In m'n bureau een mooi vierkant matzwart velletje met de tekst "Impossible Project"

In werkelijkheid is het de verpakking van mijn Polaroid cassette, afkomstig van een fabriek in Enschede, die na gesloten te zijn geweest weer herstart is door een groepje "fans".

Steeds moet ik denken aan m'n eigen Impossible Projects, 3 om precies te zijn.  Nummer 1 is de waterpomp bij m'n ouders thuis.  Paps en ik zijn al 5 dagen bezig, wat we ook doen, we krijgen hem  niet werkend.  Ik ken mijn vader inmiddels niet anders als een verzopen katje, bril met waterdruppels en nat "haar".

Project nummer 2 is de tuin van mijn vader.  Net als 20 jaar terug door een andere hovenier,  prachtig aangelegd door J.  Het ontbrak toen alleen aan verzorging.  Deze heropvoeding is mijn taak.  Als een schooljuf controleer ik dagelijks of hij water heeft gegeven, het gras gemaaid is, en het kleine beetje onkruid weggehaald.

En tot slot, onze moestuin. Dit is ons derde moestuinjaar, maar die droogte is echt afschuwelijk. Het ontbreekt ons aan tijd om er dagelijks naartoe te gaan. Poot ik slaplantjes hangen ze een dag later al slap of zijn ze gewoon opgelost in het niets. Van de aardappels komt er ook al niet veel op.  De aangelegde graspaden lijken kokosmatten en ik vrees dat we het dit jaar moeten doen met alleen uien en aardbeien.

Na al die tegenslag, dus tijd voor iets positiefs. We verzamelden potten, mengden met verf de mooiste kleuren en al snel hadden ik, Ilse en Thijs onze eigen produktielijn.  We ontvingen bestellingen en verfden of ons leven er van af hing. Door de warme ging het lekker snel dus in korte tijd snel resultaat.

J. vond het allemaal prima, al vroeg hij zich na afloop 2 dingen af.  Allereerst waarom we z'n pin-upkalender als ondergrond hebben gebruikt en hoe we de verf van z'n Hosta's denken te krijgen.

Moet eerlijk zeggen.................denk dat die laatste vraag weer zo'n Impossible Project gaat worden.

2nd love

M'n meest recente vriendje. Ik zorg echt heel goed voor hem, op tijd een schoomaakbeurtje, regelmatig een volle batterij, behandel hem bijna zo voorzichtig als m'n baby en als dank krijg ik ervoor terug dat hij altijd voor me klaarstaat en altijd doet wat ik wil.

Niets ten nadele van mijn vorig jaar aangeschafte vriend, maar....... een tikkeltje saai is 'ie wel.  Meestal kan ik wel inschatten hoe het resultaat gaat worden, en het enige dat me achteraf nog kan verrassen is (onbedoelde) onscherpte doordat ik even niet op zat te letten.

Ik zocht wat spanning, een cliche, want....bij de meeste stukgelopen huwelijken is de oorzaak een gebrek aan spanning. Maar het is wel zo....dus ik sluit me aan bij de rest van de groep.

Het analoge tijdperk heb ik helaas gemist- toen was ik bezig met andere dingen als fotograferen- maar van wat ik me kan herinneren was niets zo spannend als je foto's ophalen van de fotorol je je een week eerder bij de drogist had gebracht. Het resultaat viel trouwens altijd tegen, maar dat terzijde;')

Spanning dus......en die vond ik op Marktplaats. Nee niet bij de relatierubriek, maar bij camera's aangeboden. Mijn gloednieuwe, door een ander afgedankte, Polaroid Autofocus 660.

Vlindertjes dwarrelen door m'n buik.......I love him.

moestuinqueen

"kom", dacht ik, "vandaag eens niet slonzig". Ik hees me in m'n leukste kleren, make-upje, nagellakje, hakjes.  En zo drentelde ik door het huis, wasje ophangen, hier wat opruimen, daar wat rommelen en zo bracht ik de ochtend door "Kom, laten we even naar de tuin gaan", zei J.  Zonder na te denken sprong ik in de auto op weg naar de moestuin.  Als Maxima herself schreide ik rond op die dingen, voorzichtig knielend, sprietjes onkruid tussen duim en wijsvinger, zo'n beetje hoe je vroeger een deftige theedrinkende dame nadeed.  Ondertussen plukte J. de aardbeitjes. "Dit schiet zo niet op", mompelde ik.  Ik schopte de knellende schoenen uit, ging pontificaal op m'n knieen zitten en kroop de tuin door in hoog tempo, dikke plukken onkruid in m'n linkerhand, terwijl m'n rechterhand behendig een pad door de wildernis maakte.

Enfin, ik was nu toch al vies. Dus de slootkant in om water te pakken hoefde ik ook niet meer te laten. 

Momenteel staan al m'n kleren in de bleek. Benieuwd of ze ooit nog schoon worden. 

Moestuinqueen, ik was het voor 10 minuten, langer hield ik het niet vol.  Maar m'n aardbeientaart zou je gerust wel koninklijk kunnen noemen........

something blue...

Zaterdag deed ik mini reportages op de lekker-in-je-vel dag.  Omdat er kinderopvang aanwezig was hoopte ik al op een paar kindjes om te fotograferen.  Zo ook dit meisje dat met haar knuffelschaap rondhobbelde.

Na goedkeuring van mams trokken we de tuin in, op zoek naar leuke plekjes.  Onder leuke plekjes versta ik zelf dan een kleurtje van een deur, bloem of iets anders, maar als een kind iets anders leuk vindt dan is dat ook goed.  In dit geval gingen we samen op zoek naar dezelfde kleur als haar oogjes.

Oordeel zelf of het gelukt is...

a lovely day

Gisteren was het zover, de lekker-in-je-vel dag.  Het was in 1 woord super.  Minder druk dan verwacht, maar misschien was het juist daarom zo de moeite waard.  De bezoekers waren leuk, spontaan, gezellig, inspirerend.  Ik heb ook leuke contacten opgedaan en hoewel ik door het fotograferen zoveel gemist heb, heb ik toch her en der wat nuttige tips op kunnen doen, die vandaag al bleken te werken.  Mijn zondag was een zondag zonder kinderruzies, maar met hele leuke gesprekken met de kinderen, waarvoor heel veel dank aan Maaike van Puur Menselijk en natuurlijk aan Sabine Alders en haar medewerksters van Act2B voor het vele werk dat zij verricht hebben.

Ik vond na een tijdje het allermooiste licht van de hele tuin en daar heb ik dan ook heel wat tijd doorgebracht, met erg leuke mensen.

En nu.....ik heb zoveel moois. Ik ga ermee aan de slag en zal binnenkort bewijzen dat iedereen als zichzelf op een foto kan.

Sandra, Hans & Sven - trouwfotografie 's-Gravendeel

Van vrijdag de 13e trokken Hans & Sandra zich niets aan, vandaag trouwden zij in het gemeentehuis in Maasdam.  Een beetje bevreesd voor het weer waren we deze week wel, maar gelukkig waren de weergoden ons zeer gunstig gezind.

Voor de foto's gingen we naar de prachtige tuin, Rose Mary's Cottage Garden in Klaaswaal en het feest werd gegeven op een hele leuke locatie in Oud-Beijerland, waar de gasten en kinderen dankzij het prachtige weer lekker buiten in het zonnetje konden vertoeven.

Al met al was het een hele geslaagde dag, nog nooit eerder heb ik een blaar op m'n handen gehad van m'n camera, maar een keer moet de eerste keer zijn en dat was vandaag.

Hans, Sandra & Sven, ga lekker genieten van het leven als pasgetrouwd gezinnetje, ondertussen werk ik hard aan jullie album.

Lekker in je vel

Ik ga iets opbiechten. Voor mij geen glossy damesbladen, die blader ik alleen bij de tandarts door, eigenlijk bij gebrek aan beter. Nee, voor mij de Libelle, Margriet, Linda en Flow. Ik heb nog net geen abonnement, lees ze van m'n moeder.  Voornamelijk vanwege de collages, die ik uitknip en bewaar, maar ook om de verhalen van sommige vrouwen. Van die vrouwen vol enthousiasme, passie en levenslust. Altijd met dingen bezig die ze zelf leuk vinden, overvolle agenda's, maar niet omdat het moet.

Ik ben de gelukkige die zo'n vrouw sinds een jaartje tot de kennissenkring mag rekenen. Haar naam is Sabine Alders, van Act2B, een bureau voor coaching, loopbaanbegeleiding en nog zoveel meer. Haar motto is: "het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen".

Als je haar ziet en met haar praat weet ze je gewoon net zo enthousiast te krijgen als zij zelf is.  Een ontzettend leuke, vrolijke, creatieve verschijning, ze heeft nog net geen slingers om haar nek.

Zij kwam op het idee om op 14 mei een "lekker in je vel" dag te organiseren. Voornamelijk voor vrouwen, maar mannen zijn ook welkom. Er worden workshops gehouden, lezingen gegeven. Echt van alles, gericht op het inspireren van vrouwen die hun leven net even wat meer invulling willen geven.

Alles in de prachtige tuin van Rosemary Cottage Garden, waar je ook nog eens heerlijk kunt eten en drinken, die tuinvrouwen kunnen heel goed bakken, weet je nog;-)

Ik ben er ook. In de eerste plaats omdat ik er zelf ook niets van wil missen en daarnaast omdat bij al die vrolijkheid en creativiteit een vrolijk portret niet mag ontbreken.

Meer info: www.lijvdag.nl  en hopelijk tot de 14e.

vrij

Ik heb vanaf morgen een weekje vrij. Vol plannen, dat uiteraard wel.  Maar zonder comuputer, mail en werk.  Alvast vrolijk paasfeest iedereen, tot volgende week!

loveshoot....

by Thijs!    

A new toy !

Pieter Post

Hij's binnen, de brief.  Ondertekend door Pieter. Meteen dat deuntje in m'n hoofd: "Pieter Post, Pieter Post, met z'n poes verdient de kost......"  Lekker vrolijk!  Even verder lezen,  nee deze brief is ondertekend door Pieter Kunz,  een duidelijk minder leuk persoon.

Ik lees hem heel vluchtig door, teveel afkortingen waar ik nog nooit van heb gehoord, te weinig tijd en te weinig zin. Aan de opbouw te zien een slecht nieuwsbrief. Inleiding, negatieve woorden, daarna weer een positieve afsluiter.

Een paar uur later ga ik er uitgebreid voor zitten. Ik lees, ik lees nog een keer en nog een keer.  En nu weet ik het nog niet.  Volgens mij is 'ie ontslagen, niet nu, maar in 2013. Mogelijk eerder, mogelijk niet. Hij is mogelijk overcompleet, totdat hij mogelijk zeer zeker overcompleet is.

Uit eerdere brieven, van weer een andere Mogelijk Overcomplete Pieter Post weten we toevallig dat mogelijk overcompleet inhoudt dat je vrijwel zeker je mogelijk overcomplete klotebaan kwijtraakt.

En jij Pieter Kunz Post, krijgen we de volgende brief weer van jou of ben je Mogelijk, Onmogelijk of vrijwel zeer zeker Compleet, of vrijwel zeker Onmogelijk Incompleet of hou je het nog even in het midden?


Als schrale troost voor de andere 10.999 mensen die vandaag Post van Pieter kregen:  een foto van vroegâh, toen de gulden nog van hout was en de klompen nog veters hadden......

half uurtje

Het resultaat van de tafel niet afruimen, doggy-walk is uitgesteld tot nader order - kinderen met centjes om een ijsje......en ik een half uurtje voor mezelf........

verre buur

Zonder al te veel over m'n onze (rechter)buren te roddelen, ze kunnen ons niet ver genoeg weg zijn.  Maar dat terzijde:-)

Lastig is het wel, vooral met vakanties.  Mijn nicht komt een paar maal per week voor de poezen, vijver en cavia's.  En met warme dagen sproeit ze ook de kuipplanten.  

En zo bedacht ik weken geleden de vakantieservice.  Na wat onderzoek bleek dat meer hoveniers hier al bekendheid aan gegeven hebben. Maar eigenlijk maakt het ook niet uit, er zijn ook meer tankstations die snoep verkopen.

Een eerste opzetje voor J. zijn reclame hiervoor. Het hoeft pas een week of 6 voor de zomervakantie af dus ik ga er nog meer maken.  Maar dit is de eerste voor-en achterkant:

De tekst is van mezelf, de opmaak van de bekende dame wiens letter begint met een L en eindigt op "oesje"   Voor de herkenbaarheid misschien juist wel o.k.  Ben er nog uit uit.

Ik maak er nog een stuk of 3 en dan doe ik een klein marktonderzoekje welke de leukste is.


En o jeeee... als ik dit maak..........kunnen we dan zelf wel met vakantie? Of moeten we dat ook maar uitbesteden ;-)

flyer

Sinds ik fotoalbums samenstel bekijk ik tijdschriften met heel andere ogen. Ik knip al jarenlang plaatjes die me aanspreken uit alle tijdschriften die ik tegenkom, doe ze vervolgens in een doos en als die uitpuilt plak ik alles in een dikke map. Tegenwoordig is mijn verzameling uitgebreid met mooie lettertypen, collages, tekstvakken enzovoort. Gewoon uit de Libelle, Margriet, Flow of wat me ook maar voor ogen komt.

Waarom staat dat woord in een andere kleur, grootte, lettertype.......ik wil er echt alles van weten.  Als J. inkopen doet bij zijn vaste adresje voor tekenspullen hobbel ik mee om me vervolgens te vergapen aan alle mooie boeken over ontwerpen die ze daar hebben staan.

Maar echt iets doen, maken of bedenken is het nog nooit van gekomen.  Tot gisteren. Ik begon enthousiast gisteravond na de koffie, de tijd verstreek en verstreek en voor ik het wist was het diep in de nacht.

Heb echt alles op internet op moeten zoeken, hoe maak je afgeronde hoeken, een rechte lijn etc.

Vanmorgen nog enkele veranderingen doorgevoerd, maar klaar is ' ie dan,   J. zijn flyer.  Hij is inmiddels ook al besteld. Achteraf heb ik nog wel wat puntjes die ik bij nader inzien anders had moeten doen, maar dat komt later wel, bij een volgende bestelling.

Ondertussen ga ik verder, ik heb al inspiratie.