cursusdag 2

Schaatsen is duidelijk niet mijn ding. Normaal gesproken, als ik iets leuk vind, kan ik nog wel eens doorslaan, maar dat zie ik hierbij nog niet gebeuren.

Bij een lastige oefening zie ik ze bij bosjes om me heen vallen. Jimmy snelt dan naar ze toe en vraagt "hoe zeer" ze zich gedaan hebben. Bij een dertiger die valt is de vraag "heb je je pijn gedaan?" een open deur intrappen. 

Zelfs zonder te vallen was de les een zware beproeving en ik telde de tijd dan ook af dat het half 11 was. 

De kinderen doen het heel goed. Het is vallen, opstaan en weer doorgaan. Ze zijn helemaal enthousiast, dat maakt dan weer een hoop goed.

 

cursusdag 1

"Mijn zoontje kan al schaatsen", "die van jou nog niet?" "Gisteren hebben we de hele dag geschaatst, zo leuk joh" ...... " ja we genoten er echt van." "Hebben die van jou niet geschaatst?"  "Oh, je houdt niet van schaatsen, ach wat zielig voor je kinderen".

Tja, daar hadden ze wel een punt. Iets wat ik niet leuk vind, kunnen zij nog wel leuk vinden. Maar hoe leer ik het ze? Is dat zoiets als gewoon neerzetten op van die schaatsen, duwtje geven en hopen dat ze niet al te hard vallen?

Ik geef toe, ik ben een koukleum. Blijf liever binnen en schaatsen is helemaal niets voor mij.  En toen kwam vorig jaar ineens een snelcursus kunstschaatsen voorbij.  We gaven ze ervoor op, mijn kinderen en die van een vriendin. Wij lekker 3 ochtenden  koffieleuten in de warme kantine terwijl de leidsters onze kinderen leerden schaatsen, en het lukte, aan het einde van de cursus hadden ze het rekje niet meer nodig en schaatsten ze los.

Dit jaar wilden de kinderen weer.  Ik moet zelf aan waanvoorstellingen hebben geleden, maar ik stelde mijn vriendin voor ook op cursus te gaan.  Typisch ik,  vraag mij of ik volgend jaar mee ga op voettocht naar Egypte en ik zou nog ja zeggen ook.  Ik leef van dag tot dag, kijk nooit verder dan een week vooruit. Dus iets dat nog ver weg is heb ik nog geen zorgen over, wat dat dan ook zijn mag.

Deel 1 zit erop.......we hebben les van Engels-sprekende Jimmy.  De verleiding is groot om na ieder rondje aan de rand te gaan hangen, maar aangezien we fanatieke kinderen hebben die dat ook niet doen houden we onszelf voor dat we ons voor 100% inzetten en er zijn om iets te leren, wat niets anders wil zeggen dat we stug volhouden tot de oefening eindelijk lukt.

We leerden vandaag sprongetjes, vooruit schaatsen, achteruit schaatsen, over een parcours, 1 been omhoog etc.  M'n voeten zijn rood en dik, ze waren nog herstellende van de Eftelingtrip, maar gezien de blaar op m'n enkels zit een verder herstel zit er voorlopig niet in.

En onze kinderen.......die bewonderen onze vorderingen.  Nu eens andersom, wat een ervaring!

some serious stuff

Hij is nog maar 11. Het is de leukste, liefste & aardigste jongen die ik ooit gezien heb.  Als er iemand een fijne kerst verdient is hij het wel. Het is namelijk zijn laatste kerst.
Ondanks dat zijn kanjerketting meters lang is, wat betekent dat hij talloze behandelingen heeft ondergaan is hij sinds een maand of 9 uitbehandeld.
Ik kreeg een berichtje van zijn moeder dat hij sinds 2 weken hard achteruit is gegaan. Hij kan bijna niets meer en toch ziet hij erg uit naar de kerst. 

Ik hoop dan ook dat hij die krijgt.  Een hele fijne, gezellige kerst. Hij met zijn lieve familie.  Ze hebben het verdiend.

En ondertussen doe ik een serieus beroep op de kerstgedachte.   Wie in januari, februari of maart 2011  een donatie doet  aan stichting Semmy (bankrekeningnummer ABN AMRO 62.63.83.463 t.n.v. Stichting Semmy in Weesp) krijgt van mij een tegoedbon voor het dubbele bedrag aan korting op een fotoreportage.  Deze tegoedbon is heel 2011 geldig.

Ik wens iedereen een hele fijne Kerst toe.

Lees hieronder alles over Stichting Semmy (http://www.stichtingsemmy.nl/)

Waarom Stichting Semmy ?
In Nederland krijgen jaarlijks ongeveer 125 kinderen te maken met een hersentumor. Hiervan is circa 2/3 een glioom, oftewel per jaar krijgen ongeveer 80 kinderen een glioom in de hersenen. Circa 15% van de hersentumoren bij kinderen is een hersenstamtumor (DIPG / ponsglioom), ongeveer 18 gevallen per jaar.
Iedereen weet dat er diverse grote fondsen in Nederland zijn die geld inzamelen voor onderzoek tegen (kinder)kanker. Maar is ook bekend dat deze fondsen alleen onderzoek financieren als resultaten op handen zijn?
Oftewel voor onderzoek dat nog in de beginfase staat wordt vrijwel geen geld ter beschikking gesteld.
Ondanks bovengenoemde getallen, is hersenstamkanker (DIPG / ponsglioom) relatief zeldzaam. Deze zeldzaamheid zorgt ervoor dat het voor de farmaceutische industrie niet interessant is om wetenschappelijk onderzoek te steunen.
Helaas betekent dit wel dat er elke 2 a 3 weken in Nederland een kind overlijdt vanwege een hersenstamtumor, in Amerika overlijdt er bijna dagelijks een kind aan een hersenstamtumor (DIPG / ponsglioom).

decemberrrrrrr

Zojuist ben ik ingestapt in de rollercoaster die december heet.  Komende 2 weken geen tijd voor, blogs lezen,schrijven, reageren of sociale contacten in welke vorm dan ook. Geen tijd voor huishouden, wassen,strijken en het allerallerergste .........  geen tijd voor foto's.  


In chronologische volgorden onderga ik komende 2 weken: examen,  Ilse's verjaardag, examen, examen, Ilse's kinderfeestje & kerstfeest van school in de kerk.  Uiteraard is niet alles even vervelend, maar wel een grote inbreuk op het begrip tijd. 

22 december is alles klaar.  M'n eerste vrije dag.  Ik kom terug, met vers werk en de moeite waard.....ik beloof het jullie. 

turnwedstrijd, de eerste.........

4 brieven heeft ze geschreven. "lieve Sinterklaas, ik zou dolgraag turnschoentjes willen, van die echte met een blauw randje".  En ze kwamen er.........die Sint..............wat een fantastische man is dat toch ;-) 

 Compleet met een splinternieuw turnpakje was Ilse vandaag klaar voor haar eerste echte wedstrijd.   Uiteindelijk behaalde ze de 4e plaats. Apetrots natuurlijk......dat soort dingen zien mamsen graag, dat iets waar je hard voor oefent of werkt dan ook lukt. Maar of dat altijd zo blijft, vast niet..........en daar moet je dan ook tegen kunnen. 

will

Toegegeven.....hij ziet er wat staatsgevaarlijk uit, maar wees gerust.........het is Will maar.  Al wat ouder portret uit m'n begintijd, exifgegevens zeggen op 15 juli 2007, kan  me niet eens meer herinneren dat ik deze maakte.  Vanwege de gitaarband om z'n nek moet het tijdens een optreden geweest zijn van de band waar ook J. in speelt. 


Heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan, deze was me nooit opgevallen, ik vind hem geweldig, behalve het zwartwit dan, dat kan mooier. 


Ook een bewijs van hoe je stijl kan veranderen in de loop der tijd.  Landscape portretten maak ik nooit meer,75% van mijn werk is rechtop. Ook mijn achtergronden zijn tegenwoordig wat braver en de geportretteerden zien er heel wat braver uit. 


Ik doe niet aan goede voornemens, maar moet ik er dan toch 1 noemen dan is het soortgelijk werk als dit.  Heb er inmiddels ook al over nagedacht, in m'n hoofd is de serie al af, maar waar  vind ik tenminste 1 ontsnapte tbs-er;-) 

winter wonderland

Sint weg, het zal niet lang meer duren voor de kerstspullen bij iedereen van zolder opgesnord zijn.  Om die zogenaamde kerstpret te ontduiken staat sinds een jaar of 3 steevast de eerste kerstdag een bezoekje aan de Winterefteling op het programma.  Het is er dan relatief rustig.  


Geen gevecht om het laatste bosje peterselie, geen supermarktwachtrijen tot buiten, maar gewoon poffertjes met warme chocomel.


Geen kerststress voor ons dus.  Hoe simpel kan 't leven zijn. 

platteland

Leanne vroeg me een groepje te fotograferen voor een kerstkaartje van de plattelandsjongeren. Niet iets dat ik echt leuk vind, een groepje mensen laten lachen voor de camera. Dit had ik ook gezegd en even dacht ik nog eronder uit te kunnen komen.  Kunnen we niet iets anders doen, iets met een levende kerststal, of alleen voeten ofzo? En zo kwamen er rood-wit gestreepte fluffysokken. "'K heb ook nog nepsneeuw",  zei ik 3 weken geleden.

Vandaag was de dag. Nepsneeuw was niet nodig. Het was koud, ijskoud.  De klus  moest snel geklaard worden. De voetenfoto is leuk geworden, de groepsfoto kan er ook mee door, maar collages maken is iets dat ik eigenlijk het liefste doe. Deze foto's zijn genomen toen we eigenlijk al klaar waren.

broers

Op de een of andere manier word ik van deze foto altijd blij.  Het is een onderdeel van een familiereportage. De wens van een groep broers en zussen was een familie-album, zolang iedereen er nog was.  Ik maakte groepsfoto's, detailfoto's, foto's van stelletjes. Alles in een  mooi 30 pagina's tellend album, dat nog vaak tevoorschijn wordt gehaald.


De reportage was precies op tijd, een jaar later overleed 1 broer.  (niet op deze foto)


Deze foto is na 2 jaar nog een favoriet. Ze staan er mooi op, het beeld is mooi dynamisch, inclusief een mooie emotie.

Mr & Mrs G.

Haar aanstaande man vond het vreselijk om te poseren voor de camera. Wie mij kent weet dat "echt poseren" natuurlijk niet hoeft, maar dat een beetje spontaan romantisch doen al volstaat.
Tip die ik meegaf aan dit bruidspaar, speciaal dan aan de bruid, was dat een beetje friemelen de sfeer op de foto wel veraangenaamt.  En kijk........

zwanger

Bijna weer een jaar geleden dat ik de zwangere Claudia fotografeerde.  We wilden wel wat "standaard" buikfoto's maar de rest moest wat origineler zijn.  Buiten was de gevoelstemperatuur min 10 en behalve dat het voor Claudia onaangenaam was, was het gevoel in  mijn vingers & tenen ook ver te zoeken. 

Danielle

Wegens tijdgebrek eentje uit het archief.  Eentje die jaren geleden al gemaakt is en nog steeds in alle opzichten aan mijn "wensen" voldoet.

Kijk, zo zie ik kinderfotografie het liefst. Spontaan en ongedwongen.  Met een echte lach.

footoestel

De spanning stijgt in huize Huisman. Dagelijks worden de wensen op papier gekrabbeld, appels in laarzen gedaan en er wordt driftig gezongen.  De teleurstelling is iedere dag groter, ik bleef erbij "hij is nog niet officieel hier aangekomen,dus kan er ook niks in je schoen zitten" 
Maar vandaag dan eindelijk, hij is er! 


Toegegeven, ik zeg regelmatig "pas maar op, als Sint het hoort krijg je dit jaar niks" 
Die arme oude man!


Dat fototoestel is geen kado voor een 6 jarige, maar stiekem ben ik wel vereerd. 

undies

Vandaag heb ik de hele dag gespeeld.  Met licht, met accessoires, kleine kadootjes en tasjes en portemonnees.

Een tijdrovend klusje, het afpeuteren van de stickertjes........sommigen kun je maar beter laten zitten, het losmaken van prijskaartjes.

Ilse had vriendinnetjes over de vloer en die kwamen regelmatig een kijkje nemen. "Welke neem jij?" Als jij de roze neemt neem ik de paarse" "Doe jij hem morgen ook aan?"

De teleurstelling was groot toen bleek dat ze niet voor hen bestemd zijn maar dat het grote-meidenonderbroeken zijn.  En zo groot zijn ze nog niet......al zouden ze dat dolgraag willen.

Thijs

Echt heel vaak wordt mij de vraag gesteld:"zo jouw huis hangt zeker wel vol met foto's?"  Het antwoord is dan ook steevast dat dat wel meevalt.  Sinds een jaar of 3 willen ze echt niet meer.  Wil ik foto's dan moet ik dat handig aanpakken.  Resultaat van die aanpak is dan de hele week alleen maar eten wat ze lusten of nog gekker........ iets uit de speelgoedwinkel.  Foto's die moet je eigenlijk gewoon uitbesteden aan een ander, dan willen ze wel ;-) 


Maar hier vandaag dan een gelukstreffer. Afdrukcentrale is al op de hoogte gesteld, 1 voor mezelf en 2 voor de opa's & oma. 

Kuri

Arjette wilde foto's voor de website van haar massagepraktijk.  Het is een praktijk voor shiatsu-en sportmassage.  Het moesten sfeerfoto's worden van zowel de inrichting als de daadwerkelijke massage.  


Het is leuk om te zien hoe haar website is geworden en iedere foto stuk voor stuk op de pagina's tot hun recht komt.  


Op www.kuri.nl kun je de foto's zien, een lekkere massage boeken kan daar natuurlijk ook.  

Julie

85 mm 1.2, its mine!!!

Vol verwachting.........

...........klopt mijn hart.  De boodschappen zijn gedaan, huis is schoon.  Morgen lig ik namelijk bij de brievenbus.......te wachten op mijn droomaankoop.  Het zal mij niet gebeuren dat de postbode onverrichter zaken mijn voordeur verlaat, dat mijn trouwe hond -tevens deurbel- liever een tukkie doet dan mij waarschuwen of dat ik door het stofzuigerlawaai de deurbel (lees:hond) niet hoor.


Dit was geen impulsaankoop.  Aan deze aankoop gaat maanden sparen en peins-, pieker en denkwerk vooraf.  Hij is zoooo mooi, haarscherp maar ook schreeuwend duur.


Nog 1 nachtje slapen...........ik tel de uren af. 

Keuzes

Nu mijn website klaar is rest mij nog 1 ding.....een logo..........je weet wel zo'n plaatje waarop je in 1 oogopslag kunt zien wat iemand doet en hoe dat dan is en wordt.  Hoewel dat niet mee zal vallen, want wat ik wil, kan en doe is zo divers dat dat moeilijk in 1 logo te verwerken is.  Het zou te makkelijk zijn een logo-ontwerp-bureautje in de arm te nemen, nee......ik wil het zelf doen. 


Mijn logo moet:


* een zakelijke uitstraling hebben
* vriendelijk eruit zien
* bestand zijn tegen mijn wispelturigheid & veranderingsdrang
* geen poespas, krullen en foto-achtige dingen bevatten
* mensen nieuwsgierig maken 
* of in grijstinten of in 1 felle kleur zijn 


 Ondertussen wik, weeg, peins en pieker ik verder. Ik hou je op de hoogte....

Fashion Queen