vies

Het laatste blogje is alweer eventjes geleden. Oorzaak: examen. Maar dat was afgelopen vrijdag, dus het was reden te meer om dit weekend eventjes uit te waaien.  We wilden met een fluisterboot de Biesbosch rond, ik riep het echt al heel de week en als ik nu eventjes gereserveerd had.............

De plannen voor het boottochtje vielen dus in het water, alles zat vol, maar dat mocht de pret niet drukken. Een gevulde picnickmand, koffie, schommel en een beetje zon, meer hadden we niet nodig.

"Jullie mogen best vies worden", sprak ik ons kroost toe. Eventjes dachten ze dat ik een zonnesteek had opgelopen, maar al snel gingen alle remmen los. Uren later zaten ze in alleen ondergoed in de auto. De mand met eten leeg en de wasmand gevuld.

supermam

Tweede Pinksterdag was drama in huize Huisman, voor ons allemaal. Ruziemakende kinderen, regen, mopperende schoonmakende moeders.  Het was dan ook heerlijk om eind van de middag even een frisse neus te halen met Maaike & haar gezin voor een fotoshoot.  Thijs ging met me mee. "Heb jij een magmama of een moetmama", vroeg Maaike aan Thijs. "Ehhh....een magmama", zei Thijs lachend.  Normaal wijs ik hem terecht als hij jokkebrokt, maar dit keer liet ik het er maar bij, kinderen spreken altijd de waarheid toch ;-) "Wat was dat een coole mama he", zei Thijs 's avonds, "mag ik echt bij haar wonen?", vroeg hij glunderend.  "Nou eh....Thijs.......Maaike moppert vast ook heel vaak, en ze leest vast niet zulke leuke verhaaltjes voor als ik". 


Maar ergens rommelde het toch. J. zegt het zo vaak, dat ik m'n bezigheden anders moet indelen.  Ik nam me voor om het schoonmaakwerk op woensdagochtend te doen, zodat er 's middags genoeg tijd voor de kinderen overblijft. Computer blijft uit, niet meer rennen & vliegen en alles tegelijk proberen te doen. 


Woensdagochtend was het zover. Bij school nam ik snel afscheid, ik crosste naar huis via de Appie waar ik een berg frisruikende schoonmaakartikelen insloeg. Binnen no time hingen alle dekbedden aan de waslijn, lag de was in de kasten, glom en blonk alles als een spiegel en het rook naar knisperend fris wasgoed & boenwas tot zelfs in het toilet en badkamer.  De tijd, welgeteld 3 uur, vloog voorbij.  


Terwijl buiten alles klaar lag voor de picknick fietste ik naar school om ons kroost in de armen te vliegen. Ik glom van top tot teen, als een supermam die alles voor elkaar heeft. Vol plannen, niet mopperen, alleen maar leuke dingen doen. 


Nazaat nummer 1 werd bij de deur door de juf losgelaten "maaaahaaammm, mag ik bij Yu-en spelen en eten? "Hmmmm...nou vooruit dan. Ilse was inmiddels ook gearriveerd, "mam, ik moet snel eten, vanmiddag gaan we eerst zwemmen voor de gym. 


Kinderloos ben ik, tot 5 uur vanmiddag.  Daar zit je dan in je gepoetste huis en met je goede gedrag. 


" Cooper , thee, koekje d'rbij, zin om te spelen of een wandelingetje?" "Jij mag kiezen, 't is jouw dag vandaag" 

Impossible Project

In m'n bureau een mooi vierkant matzwart velletje met de tekst "Impossible Project"

In werkelijkheid is het de verpakking van mijn Polaroid cassette, afkomstig van een fabriek in Enschede, die na gesloten te zijn geweest weer herstart is door een groepje "fans".

Steeds moet ik denken aan m'n eigen Impossible Projects, 3 om precies te zijn.  Nummer 1 is de waterpomp bij m'n ouders thuis.  Paps en ik zijn al 5 dagen bezig, wat we ook doen, we krijgen hem  niet werkend.  Ik ken mijn vader inmiddels niet anders als een verzopen katje, bril met waterdruppels en nat "haar".

Project nummer 2 is de tuin van mijn vader.  Net als 20 jaar terug door een andere hovenier,  prachtig aangelegd door J.  Het ontbrak toen alleen aan verzorging.  Deze heropvoeding is mijn taak.  Als een schooljuf controleer ik dagelijks of hij water heeft gegeven, het gras gemaaid is, en het kleine beetje onkruid weggehaald.

En tot slot, onze moestuin. Dit is ons derde moestuinjaar, maar die droogte is echt afschuwelijk. Het ontbreekt ons aan tijd om er dagelijks naartoe te gaan. Poot ik slaplantjes hangen ze een dag later al slap of zijn ze gewoon opgelost in het niets. Van de aardappels komt er ook al niet veel op.  De aangelegde graspaden lijken kokosmatten en ik vrees dat we het dit jaar moeten doen met alleen uien en aardbeien.

Na al die tegenslag, dus tijd voor iets positiefs. We verzamelden potten, mengden met verf de mooiste kleuren en al snel hadden ik, Ilse en Thijs onze eigen produktielijn.  We ontvingen bestellingen en verfden of ons leven er van af hing. Door de warme ging het lekker snel dus in korte tijd snel resultaat.

J. vond het allemaal prima, al vroeg hij zich na afloop 2 dingen af.  Allereerst waarom we z'n pin-upkalender als ondergrond hebben gebruikt en hoe we de verf van z'n Hosta's denken te krijgen.

Moet eerlijk zeggen.................denk dat die laatste vraag weer zo'n Impossible Project gaat worden.

2nd love

M'n meest recente vriendje. Ik zorg echt heel goed voor hem, op tijd een schoomaakbeurtje, regelmatig een volle batterij, behandel hem bijna zo voorzichtig als m'n baby en als dank krijg ik ervoor terug dat hij altijd voor me klaarstaat en altijd doet wat ik wil.

Niets ten nadele van mijn vorig jaar aangeschafte vriend, maar....... een tikkeltje saai is 'ie wel.  Meestal kan ik wel inschatten hoe het resultaat gaat worden, en het enige dat me achteraf nog kan verrassen is (onbedoelde) onscherpte doordat ik even niet op zat te letten.

Ik zocht wat spanning, een cliche, want....bij de meeste stukgelopen huwelijken is de oorzaak een gebrek aan spanning. Maar het is wel zo....dus ik sluit me aan bij de rest van de groep.

Het analoge tijdperk heb ik helaas gemist- toen was ik bezig met andere dingen als fotograferen- maar van wat ik me kan herinneren was niets zo spannend als je foto's ophalen van de fotorol je je een week eerder bij de drogist had gebracht. Het resultaat viel trouwens altijd tegen, maar dat terzijde;')

Spanning dus......en die vond ik op Marktplaats. Nee niet bij de relatierubriek, maar bij camera's aangeboden. Mijn gloednieuwe, door een ander afgedankte, Polaroid Autofocus 660.

Vlindertjes dwarrelen door m'n buik.......I love him.