Zen

Zondag was ik bij Lizzy. Eindelijk!  De afspraak van 2 weken eerder kon niet doorgaan en het lukte niet zo om een nieuwe datum te prikken. Maar toch, zondag konden zowel het model als ik & Lizzy.  Lizzy is masseuse. En niet zomaar eentje, maar geheel volgens de traditionele kunsten uit het Verre Oosten.  Belangrijk voor de reportage van Lizzy was dat zij er later specifieke omschrijvingen van de handelingen bij kan geven, een soort beeldverhaal voor haar website.

Binnenkort zijn de foto's te zien op de website van Djoj, het centrum waar Lizzy haar massages gaat geven: KLIK

Beeldvol meets Plaatjesmaker

Weet je....in het echt ben ik best een timide meisje. Zomaar een gesprek met onbekend iemand aanknopen zou je bij mij niet zo snel meemaken. In real life tenminste ...op het www. is het een ander verhaal. Dan durf en doe ik alles. Zo mailde ik in 2006 -de avond dat ik m'n camera 1 dag in handen had en nog geen foto eruit had gekregen- iemand aan die duidelijk meer ervaring had dan ik.  Hij hielp me op weg, en nog vele vragen en antwoorden volgden.

En zo bood ik Arno Hoogwerf, ook wel "Plaatjesmaker" enkele maanden terug mijn diensten aan als assistente. Hij krijgt zijn modellen altijd zo spontaan en ontspannen. Ik wilde dolgraag de kunst afkijken.

Vandaag werd mijn wens werkelijkheid.  Een shoot Beeldvol vs. Plaatjesmaker met collega's Suus & Inge.

Dit zijn enkele van mijn hand.  Kijk op Arno zijn blog wat zijn oogst was.

Al met al was het heel geslaagd. Het weer zat mee, paar graadjes warmer zou leuk geweest zijn maar de warme choco smaakte daarentegen maar al te goed.

Ook een fotosessie van jezelf, met je familie of je vrienden?  Mail dan een van ons!

Didier

smoke...

friends

Ik geef toe.  Ik ben geen dametje in de zin van perfect gelakte nageltjes en hippe hakjes.  Geen hippe outfits, gestyled haar of andere tijdrovende verplichtingen voor mij.

Maar kletsen kan ik als de beste.  Of het nu 's ochtends is 's avonds of midden in de nacht.  Veel tijd voor vriendinnenafspraakjes hebben we allebei niet maar  eens in de zoveel tijd komt het Blond servies uit de kast en we kletsen net zolang tot we echt niets meer te vertellen hebben.

Alles staat klaar. Verheug me er nu al op, dit had ik net nodig.  We laten de boel even de boel. Was, strijk, bedden en boodschappen. Alles mag wachten tot we allebei uitgerateld zijn.  Koekje d'r bij?

afscheid

Vandaag was een bijzondere dag, of eigenlijk moet ik zeggen een bijzondere week.  Een week waarin ik verdrietiger geweest ben dan ooit. Niet om mezelf, maar om de ouders, zus en verdere familie en vrienden die een zeer bijzonder iemand hebben verloren aan een afschuwelijke ziekte.  Een jongen die vanaf dag 1 mijn hart gestolen heeft,  die zo dapper was maar vooral ook zo lief.  Voorafgaande maanden zijn er niet veel dagen geweest waarin ik niet even aan hem gedacht heb.

Vandaag werd zijn leven groots gevierd. Op zijn manier en die was niet alledaags.

Ondanks de momenten waarop de emoties zo hoog opliepen dat ik het ook bijna niet meer droog kon houden was het een dag om op terug te kijken met een heel warm gevoel. Ben echt heel dankbaar dat ik deze dag mocht bijwonen.

Straks begin ik aan het album.  Een album met diezelfde positieve insteek. Veel verdriet, maar ook heel veel liefde, knuffels, vriendschap en ander moois.

Over vriendschap gesproken, met heel veel dank aan Arno Hoogwerf, een "collega" die mij zonder mij ooit gezien te hebben zomaar zijn lens liet gebruiken.  En niet te vergeten aan "dichteres" Sabine Alders, die mij voor de tweede keer verraste met haar mooie woorden.