moestuinqueen

"kom", dacht ik, "vandaag eens niet slonzig". Ik hees me in m'n leukste kleren, make-upje, nagellakje, hakjes.  En zo drentelde ik door het huis, wasje ophangen, hier wat opruimen, daar wat rommelen en zo bracht ik de ochtend door "Kom, laten we even naar de tuin gaan", zei J.  Zonder na te denken sprong ik in de auto op weg naar de moestuin.  Als Maxima herself schreide ik rond op die dingen, voorzichtig knielend, sprietjes onkruid tussen duim en wijsvinger, zo'n beetje hoe je vroeger een deftige theedrinkende dame nadeed.  Ondertussen plukte J. de aardbeitjes. "Dit schiet zo niet op", mompelde ik.  Ik schopte de knellende schoenen uit, ging pontificaal op m'n knieen zitten en kroop de tuin door in hoog tempo, dikke plukken onkruid in m'n linkerhand, terwijl m'n rechterhand behendig een pad door de wildernis maakte.

Enfin, ik was nu toch al vies. Dus de slootkant in om water te pakken hoefde ik ook niet meer te laten. 

Momenteel staan al m'n kleren in de bleek. Benieuwd of ze ooit nog schoon worden. 

Moestuinqueen, ik was het voor 10 minuten, langer hield ik het niet vol.  Maar m'n aardbeientaart zou je gerust wel koninklijk kunnen noemen........