5 minuutjes...

Gisteren las ik in een tijdschrift over uitstelklussen. Het behoeft weinig toelichting dat dit klussen zijn die je uitstelt;-) Zo lang dat je er op den duur niet eens meer aan durft te beginnen. Omdat ze ingewikkeld zijn, tijdrovend, rotklusjes, enzovoorts.

De 80 afleveringen Emergency Room op onze harddisk zijn J. een doorn in het hoog. "Moet je niet eens wat gaan wissen?", dagelijkse vraag hier. "Neehee, want als ik een been breek ofzo heb ik wat te doen!"
Maar die afleveringen zitten me nog niet eens zo op m'n nek, en m'n overvolle bureau ook niet (ik heb heb niet voor niets een bureau met kastdeuren).

Een echte klus, die wel op m'n nek zit. Die ik al jaren uitstel zijn de familiefoto's, tussen de 17.000 andere op m'n harde schijf. Als ik een foto zoek- binnen 2 minuten heb ik hem hoor- daar niet van, maar echt netjes zijn ze niet gesorteerd.  Leuk klusje, voor in het gips, tijdens een sneeuwstorm of verzin maar.... maar dat kan misschien nog jaren duren. En ondertussen stapelt alles op.

Libelle schreef erover, gewoon beginnen. 5 minuutjes per dag,maximaal. Dan blijft het te behappen en blijft het leuk.

Vandaag begon ik gewoon ... album 2010. Niet voor 5 minuutjes natuurlijk, ben niet meer te houden. Begonnen bij de sneeuw in 2010 en gestopt bij Valentijnsdag 2010 en alles wat daar tussen zit.

2008 en 2009 stel ik nog even uit....tot....je weet maar nooit.