loungen

Bij ons thuis heerst strikte rangorde.  In huis heb ik het voor het zeggen, buiten is J. zijn domein. Of dat de emancipatiewet nu overtreden wordt kan me eigenlijk geen bal schelen zolang ik het gras niet hoef te maaien of onkruid hoef te wieden.  J. poot de plantjes, geeft water, zorgt voor de vissen, het gras en de cavia's. Loungen vindt hij niks en tuin=tuin en binnen hoeft niet buiten te worden. Met andere woorden, een loungebankstel en zitkamertuinmeubels komen bij ons niet in de tuin.

In de tuin mag gewoon aarde liggen, plantjes groeien en mogen diertjes leven.  Inspiratiebron van onze tuin zijn de maandelijkse open tuindagen van Groei en Bloei waar J. lid van is. Ik hobbel altijd maar mee en verbaas me over de sjieke 50+ tuinvrouwen die gewapend met schoffel in hun mooie kleren zelf het onkruid te lijf gaan, komt geen man aan te pas. (overigens kunnen al die tuinvrouwen heerlijk bakken, maar dat terzijde) Die tuinen zijn bijzonder, gewoon omdat het nog tuinen zijn. Niks geen marmeren vloertegels, gewoon paadjes van grind en oude tegels en vooral veel bloemen en bomen.  Geen loungesets, maar een allegaartje van oude troep.

Onze grote lange tuin telt 10 zithoeken, varierend van houten tuinbank, ijzeren bistrostoeltjes, rieten hangstoelen, houten standenstoelen tot een paar afgedankte houten keukenstoelen. Alles is vergrijsd en verweerd maar dat maakt het alleen maar mooier.

Ik heb een nieuwe opdracht gekregen, die wel hier wel bij past. Vanaf nu worden er  regelmatig stoelen gebracht. Handgemaakte stoelen uit Indonesie, in een aantal kleuren verkrijgbaar. Ze moeten als het goed is 15 jaar buiten kunnen staan.  Vandaag was de testversie. Vrijdag maak ik de definitieve foto's.  Eerst moet ik naar de bloemist voor een paar zachtroze hortensia's voor op de achtergrond., dat voldoet wel zolang onze tuin nog niet uit zichzelf roze ziet.  Deze stoel kan J. zijn goedkeuring wel verdragen, hij ziet er in ieder geval natuurlijk uit. Stiekem hoop ik dat de collectie ook nog een loungebank bevat.