Vandaag was een bijzondere dag, of eigenlijk moet ik zeggen een bijzondere week. Een week waarin ik verdrietiger geweest ben dan ooit. Niet om mezelf, maar om de ouders, zus en verdere familie en vrienden die een zeer bijzonder iemand hebben verloren aan een afschuwelijke ziekte. Een jongen die vanaf dag 1 mijn hart gestolen heeft, die zo dapper was maar vooral ook zo lief. Voorafgaande maanden zijn er niet veel dagen geweest waarin ik niet even aan hem gedacht heb.
Vandaag werd zijn leven groots gevierd. Op zijn manier en die was niet alledaags.
Ondanks de momenten waarop de emoties zo hoog opliepen dat ik het ook bijna niet meer droog kon houden was het een dag om op terug te kijken met een heel warm gevoel. Ben echt heel dankbaar dat ik deze dag mocht bijwonen.
Straks begin ik aan het album. Een album met diezelfde positieve insteek. Veel verdriet, maar ook heel veel liefde, knuffels, vriendschap en ander moois.
Over vriendschap gesproken, met heel veel dank aan Arno Hoogwerf, een "collega" die mij zonder mij ooit gezien te hebben zomaar zijn lens liet gebruiken. En niet te vergeten aan "dichteres" Sabine Alders, die mij voor de tweede keer verraste met haar mooie woorden.
1 opmerking:
Mooi Geschreven Ingeborg.
En nu een mooie herinnering maken voor de familie.
Sterkte.
Een reactie posten